Van sneeuw tot feest

Op een dag sneeuwde het heel erg. Zo erg dat als je het deur open deed, je net een sneeuwpop was en je niet naar buiten kon kijken. Je kon sowieso de deur beter niet open doen want als je dat deed viel er twee meter sneeuw naar binnen. Het bleef maar door sneeuwen, het enige wat er op t.v. was, was het weeralarm. Tja, daar zat iedereen dan. Naar buiten kon niet, niets op tv en de koelkast begon ook steeds leger te worden. Ergens in den Haag zat de Regering en daar kwam een klein mannetje binnen met een wandelstok en bruin haar en een donkerblauw jasje met een knalrode broek en zei helemaal buitenadem met een rillende stem van de kou: 'kunnen niet naar buiten... niks op t.v. verveel me dood. Net toen hij dat gezegd ha gebeurde er iets vreemds; de vloer van het regeringgebouw barste open en er kwam allemaal sneeuw naar binnen. Daarna kwam er een spierwit, stekeblind molletje achteraan en die zei: Is dit de brillenwinkel? nee zei het mannetje. De dierenkledingwinkel dan het is de laatste tijd zo k-k-koud? Nee zei het mannetje. Daar heeft iedereen last van, van die kou. We komen amper de deur meer uit. O, daar weet ik wel wat op, zei het stekeblinde molletje. Hij groef op puur geluk naar de t.v. studio en zei in het beeld: Hallo, dames en heren, heeft u nog een hamer en een schep? Die kunt u nu gebruiken: sla een gat in de vloer en help mee om een groot net te graven dan kunnen we weer winkelen! Dat was goed nieuws. Ten eerste was het eens wat anders dan de hele dag naar het weeralarm kijken en ten tweede stond het vooruitzicht om weer wat eten te kunnen kopen de meeste mensen ook wel aan. Iedereen begon meteen te graven, maar uiteindelijk kwamen ze bij een stuk ijs! Sommige gingen verder met een bijl, sommige stopte. Toen de eerste bij het midden aankwamen riepen ze: Jeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!! Iedereen die aan het graven was horden het en het gaf hun nieuwe moet! Beetje bij beetje kwam iedereen in het midden aan. Omdat iedereen zo blij was ontstond er een spontaan feest. Men haalde lekker hapjes en stak kaarsjes aan. De mol ging naar het feest en deed verslag op de t.v.: 'Het is hier een gezellige boel! Maar nogsteeds een probleem: Als je ergens naartoe wil weet je niet welke afslag je moet nemen. Dus stel ik voor om een bordje neer te zetten met je naam of de naam van je winkel en de opening/sluitingstijd van je winkel!' Toen het mannetje met het blauwe jasje en de knalrode broek dat hoorde begon hij heel hard te lachen en zei tegen het molletje: daar heb jij toch niks aan, je bent toch blind? Ik niet maar de mensen wel! En trouwens staat het bordje van de brillenwinkel er al? Ja zei het mannetje en duwde hem naar de goede afslag. Als je me terug wil vinden ik heet Marti! Riep hij de mol nog na.